Uzaktan Algılama; dünya yüzeyinden yansıyan veya yayılan, elektromanyetik spektrumun bir veya daha fazla bölgesindeki elektromanyetik ışını kullanan, havadan bir bakış açısıyla elde edilen görüntüler aracılığıyla kara parçaları ve deniz yüzeyi hakkında bilgi elde edinilen bir bilimdir (Campbell and Wynne, 2011).

 

Hava fotoğrafları uzaktan algılamanın temel taşlarındandır. Günümüzde uzaktan algılama verisi, kameralar ve sensörler ile donatılmış uçaklar, insansız hava araçları ve uydular tarafından sağlanmaktadır. Kameralar ve sensörler görüntüyü; elektromanyetik spektrumda “Spektral görüntü bölgesi” (spectral Image region) olarak adlandırılan ve kapsamındaki ultra viyole, görünen ve kızılötesi bölgelerinde, yeryüzünden yansıyan ve yayılan enerjiyi ölçerek oluştururlar (İşlem GIS, 2001).

 

Uzaktan algılama sadece hava fotoğrafları ve uydu görüntülerinden ibaret olmayıp tıbbi taramaları, mikroskobik çalışmaları, sonar ve radarları da içermektedir (İşlem GIS, 2001).

 

Uzaktan Algılama, ülke kaynaklarının yönetilmesinden atmosferik yapıların izlenmesine kadar birçok kullanım alanı sahip bir bilim dalıdır. Uzaktan algılamanın Kullanım alanları; Kentsel ve Bölgesel Planlama, Kent Yönetimi ve Belediyecilik, Çevre Yönetimi, Doğal Kaynak Yönetimi, Yer Bilimleri-Petrol ve Maden Arama, Afet ve Kriz Yönetimi, Tarım ve Ormancılık, Meteoroloji, Ulaşım Planlaması, Turizm, Mülkiyet-İdari Yönetim, İstatistik, Sağlık Yönetimi, Eğitim, Pazarlama-Bankacılık, Savunma, Güvenlik ve İklim Bilimi olarak sıralanabilir.